Archiwum

Posty z kategorii Artykuły

Czy Pan Jezus został zrodzony w biologicznym łonie Ojca?

Biblia

Jan 1,18 – „Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.

Czytaj więcej…

Problemy z przekładem Biblii – księga Micheasza 5,1

Biblia

Problemy z przekładem Biblii

Księga Micheasza 5,1

Czy przekład tego wersetu powinien brzmieć: „Wyjścia jego są z dawna, ode dni wiecznych” (BG), czy raczej: „Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych” (BW)?

Czytaj więcej…

Prawdziwa historia bohatera „Przełęczy ocalonych”

4 listopada do kin trafił najnowszy film Mela Gibsona „Przełęcz ocalonych”. Opowieść o szeregowcu, który odmawia noszenia broni i samotnie ratuje 75 żołnierzy wydaje się nieprawdopodobna. Ale zdarzyła się naprawdę. Oto prawdziwa historia jej bohatera, Desmonda Dossa.

Czytaj więcej…

Który Dekalog?

W Internecie, krążą krytyczne słowa pod adresem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego podważające adwentystyczne stanowisko dotyczące Dekalogu. Tak naprawdę, to nie o Dekalog kruszą się kopie, lecz o Szabat, który jest solą w oku, dla niejednego teologa nie tylko katolickiego. Jednym z nich jest pan Włodzimierz Bednarski a wtóruje mu pan Piotr Andryszczak.[1] Do pontyfikatu Jana Pawła II (JP2) teologowie nie wahali przyznać się do manipulacji, których Rzymski Kościół dokonał na Dekalogu ale czytając posoborowy katechizm nietrudno jest zauważyć, że Kościół ten zmienił retorykę.

Kościół Katolicki nie zmienia się, zmienia tylko retorykę.

Czytając wypowiedzi panów Piotra Andryszczaka i Włodzimierza Bednarskiego, można dojść do wniosku, że to nie tylko retoryka lecz sofistyka. Zwiedzenie polega właśnie na umiejętnym używaniu retoryki, sofistyki i erystyki, czego nie można odmówić tym dwóm panom.

Na początek wyjaśnienie czym różni się sofistyka od retoryki i erystyki:

„Sofistyka to sztuka argumentacji polegająca na używaniu dużej ilości sofizmatów, błędów logicznych czy wieloznaczności w celu udowodnienia poglądu. innymi słowy, jest to świadome dowodzenia fałszywej tezy. zapobieganiu sofizmatom służy jak najrozleglejsze używanie definicji oraz logiki. nazwa pochodzi od sofistów, którzy przywiązywali wielką wagę do języka w argumentacji, niejednokrotnie kosztem zdrowego rozsądku i dochodzenia do absurdalnych wniosków.

 Retoryka to sztuka przemowy, perswazji oraz komunikacji.

 Erystyka to sztuka prowadzenia sporów polegająca na argumentowaniu swojego stanowiska bez względu na jego słuszność. Termin został pierwszy raz użyty przez a. Schopenhauera”

Wróćmy jednak do  Dekalogu. Jak wskazuje nazwa DEKALOG to „Dziesięć Słów”, po hebrajsku Aseret Hadibrot. Grecy przetłumaczyli z hebrajskiego Dekalogos i nie trzeba zbyt wiele wyjaśniać, że chodzi tutaj o „Dziesięć Bożych Przykazań” znanych nam z Biblii ale nie tylko z Biblii, bo także z katechizmów Kościoła Rzymsko Katolickiego, które (katechizmy) z upływem czasu były modyfikowane. Aktualnie Kościół Rzymsko Katolicki opublikował posoborowy katechizm (opracowany po Soborze Powszechnym Watykańskim II) aprobowany przez Jana Pawła II 11 października 1992 r.

Czytaj więcej…

Czy papież jest namiestnikiem Chrystusa? (Vicarius Christi)

Tytuł ten występuje w oficjalnym współczesnym dokumencie jakim jest Katechizm Kościoła Katolickiego opublikowanym w języku łacińskim 15 sierpnia 1977 r. w dziewiętnastym roku pontyfikatu Jana Pawła II, z jego aprobatą w liście apostolskim „Leatamur Magnopere” Cytaty z KKK w niniejszym opracowaniu z polskiego wydania.[1]

„182. Jaka jest misja Papieża? 881-882, 936-937

Papież, Biskup Rzymu i następca św. Piotra, jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności Kościoła. Jest Zastępcą Chrystusa, Zwierzchnikiem Kolegium Biskupów i Pasterzem całego Kościoła, wobec którego ma, z ustanowienia Bożego, pełną, najwyższą, bezpośrednią i powszechną władzę.”

Jest to wielkie nieporozumienie. Zanim Pan Jezus odszedł do nieba wygłosił znamienne słowa, które odpowiedzą na to pytanie:

Jan 16:7 – Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was...16 – Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki…17 – Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.

Czytaj więcej…

Uświęcone życie – część 9

CHARAKTER JANA

Apostoł Jan był wyróżniony wśród swych braci jako „uczeń, którego Jezus miłował”. Nie będąc w najmniejszym stopniu tchórzliwym, słabym i chwiejącym się, posiadał jednocześnie miłe usposobienie i gorące, miłujące serce. Jan cieszył się przyjaźnią Chrystusa. Otrzymał wiele dowodów zaufania i miłości ze strony Zbawiciela. Był jednym z trzech uczniów, którym zezwolono być świadkami chwały Chrystusa na Górze Przemienienia i jego agonii w Getsemane. Nasz Pan powierzył także opiece Jana swą matkę w ostatnich godzinach cierpienia na krzyżu.

Umiłowany uczeń odwzajemnił uczucie Zbawiciela całą mocą gorącego przywiązania. Jan przylgnął do Chrystusa tak, jak winna latorośl oplata wysokie słupy. Dla Chrystusa stanął w obliczu nieprzejednanego sądu i trwał przy krzyżu. Na wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa pośpieszył do grobu, prześcigając w swej gorliwości porywczego Piotra.

Czytaj więcej…

Uświęcone życie – część 8

MODLITWA DANIELA

Gdy zbliżył się czas wypełnienia 70 lat niewoli babilońskiej, myśli Daniela koncentrowały się na proroctwach Jeremiasza. Rozumiał, że nadchodzi chwila, kiedy Bóg podda swój wybrany lud kolejnej próbie. W poście i modlitwie wstawiał się pokornie i żarliwie u Boga niebieskiego za Izraelem, tymi słowami: „Ach, Panie, Boże wielki i straszny, który dochowujesz przymierza i łaski tym, którzy Cię miłują i przestrzegają twoich przykazań. Zgrzeszyliśmy, zawiniliśmy i postępowaliśmy bezbożnie, zbuntowaliśmy się i odstąpiliśmy od Twoich przykazań i praw. I nie słuchaliśmy twoich sług, proroków, którzy w twoim imieniu przemawiali do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego pospólstwa” (Dan. 9, 4-6). Daniel nie obwieszczał przed Panem swej własnej prawości. Nie powoływał się na swą czystość i świętość, lecz pokornie zidentyfikował się z rzeczywiście grzesznym Izraelem. Mądrość, którą Bóg obdarzył proroka tak znacznie przewyższała mądrość wielkich ludzi tego świata, jak światło słońca w południe jest jaśniejsze od najjaśniejszej gwiazdy. A jednak modlitwa wychodząca z ust Daniela wielce wywyższała Boga. W głębokiej pokorze, we łzach i z oddanym sercem błagał za sobą i swoim ludem. Otworzył przed Bogiem swoją duszę wyznając własną znikomość i uznając boski majestat i wielkość.

Czytaj więcej…

Uświęcone życie – część 7

SEN NEBUKADNESARA

W tym samym roku, w którym Daniel i jego towarzysze rozpoczęli służbę u króla Babilonu, wydarzyły się rzeczy, które poddały ostrej próbie prawość młodzieńców hebrajskich i udowodniły przed bałwochwalczym narodem moc i wierność Boga Izraela.

Król Nabukadnesar patrzył w przyszłość z niespokojnym przeczuciem – Bóg zesłał na niego szczególny sen, który go wielce zaniepokoił „i sen go odszedł” (Dan. 2, 11). Chociaż nocna wizja zrobiła na nim mocne wrażenie, nie mógł przypomnieć sobie szczegółów. Zwołał astrologów i magów, i obiecując wielkie bogactwa nakazał im opowiedzieć ten sen i zinterpretować go. Lecz oni odpowiedzieli: „Opowiedz ten sen swoim sługom, a wyłożymy Ci go” (w. 4). Król uważał, że jeśli potrafią wyłożyć znaczenie snu, powinni także być w stanie opowiedzieć ten sen. Bóg w swojej opatrzności dał Nebukadnesarowi ten sen, a jednocześnie sprawił, że król zapomniał jego ważne szczegóły. W umyśle króla pozostało straszne wrażenie, a wszystko to w celu ujawnienia bezsilności mędrców babilońskich. Monarcha będąc bardzo zły zagroził, że wszyscy będą zabici, jeśli w oznaczonym czasie nie objawią snu. Daniel z towarzyszami mieli zginąć razem z fałszyszywymi prorokami. Daniel jednak odważył się stanąć przed obliczem króla Nabukadnesara, prosząc, aby dał mu czas na objawienie i wyjaśnienie snu.

Czytaj więcej…

Uświęcone życie – część 6

POŻĄDLIWOŚĆI WALCZĄCE Z DUSZĄ

Prawdziwie poświęceni chrześcijanie, gdziekolwiek się znajdują, podwyższą swój moralny poziom zachowując właściwe zasady dotyczące zdrowia fizycznego, i jak Daniel ukażą innym przykład wstrzemięźliwości i samozaparcia. Każdy zepsuty apetyt staje się wojującą żądzą. Wszystko, co stoi w konflikcie z prawem naturalnym powoduje chorobowy stan duszy. Zaspokajanie apetytów przytępia umysł, jest przyczyną niestrawności żołądka, niedoczynności wątroby, deprawując w ten sposób naturę i ducha człowieka. A potem ofiarowuje się Bogu te osłabione zdolności zapominając o tym, że Bóg nie akceptował ofiar ze skazami! Naszym obowiązkiem jest sprowadzanie apetytów i zwyczajów życia do zgodności z prawimi naturalnym.

Czytaj więcej…

Uświęcone życie – część 5

NIESKAZITELNA OFIARA

Apostoł napisał do wierzących: „Wzywam was tedy bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza” (Rzym. 12, 1). lzraelowi dano wyraźne wskazówki, aby nie ofiarowali Panu chorych i posiadających defekty zwierząt. Do tego miały być wybierane jedynie najdoskonalsze zwierzęta. Pan, poprzez proroka Malachiasza, niezwykle ostro zganił swój lud za odejście od tej zasady.

„Spróbuj złożyć to swojemu namiestnikowi, a zobaczysz, czy przyjmie to łaskawie, albo czy okaże ci przychylność?” – mówi Pan zastępów… przynosicie to, co zrabowane, kulawe, chore i ofiarujecie. Czy mam łaskawie przyjąć to z waszej ręki? – mówi Pan” (Mal. 1,6-13).

Czytaj więcej…

Polub nas na Facebooku

Wtorki z Biblią

Poselstwo trzeciego anioła

Poselstwo trzeciego anioła

Życie ma sens

Życie ma sens