Który Dekalog?
17 października 2016 • przez Stanisław Niedziński • w Obrona wiary
W Internecie, krążą krytyczne słowa pod adresem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego podważające adwentystyczne stanowisko dotyczące Dekalogu. Tak naprawdę, to nie o Dekalog kruszą się kopie, lecz o Szabat, który jest solą w oku, dla niejednego teologa nie tylko katolickiego. Jednym z nich jest pan Włodzimierz Bednarski a wtóruje mu pan Piotr Andryszczak.[1] Do pontyfikatu Jana Pawła II (JP2) teologowie nie wahali przyznać się do manipulacji, których Rzymski Kościół dokonał na Dekalogu ale czytając posoborowy katechizm nietrudno jest zauważyć, że Kościół ten zmienił retorykę.
Kościół Katolicki nie zmienia się, zmienia tylko retorykę.
Czytając wypowiedzi panów Piotra Andryszczaka i Włodzimierza Bednarskiego, można dojść do wniosku, że to nie tylko retoryka lecz sofistyka. Zwiedzenie polega właśnie na umiejętnym używaniu retoryki, sofistyki i erystyki, czego nie można odmówić tym dwóm panom.
Na początek wyjaśnienie czym różni się sofistyka od retoryki i erystyki:
„Sofistyka to sztuka argumentacji polegająca na używaniu dużej ilości sofizmatów, błędów logicznych czy wieloznaczności w celu udowodnienia poglądu. innymi słowy, jest to świadome dowodzenia fałszywej tezy. zapobieganiu sofizmatom służy jak najrozleglejsze używanie definicji oraz logiki. nazwa pochodzi od sofistów, którzy przywiązywali wielką wagę do języka w argumentacji, niejednokrotnie kosztem zdrowego rozsądku i dochodzenia do absurdalnych wniosków.
Retoryka to sztuka przemowy, perswazji oraz komunikacji.
Erystyka to sztuka prowadzenia sporów polegająca na argumentowaniu swojego stanowiska bez względu na jego słuszność. Termin został pierwszy raz użyty przez a. Schopenhauera”
Wróćmy jednak do Dekalogu. Jak wskazuje nazwa DEKALOG to „Dziesięć Słów”, po hebrajsku Aseret Hadibrot. Grecy przetłumaczyli z hebrajskiego Dekalogos i nie trzeba zbyt wiele wyjaśniać, że chodzi tutaj o „Dziesięć Bożych Przykazań” znanych nam z Biblii ale nie tylko z Biblii, bo także z katechizmów Kościoła Rzymsko Katolickiego, które (katechizmy) z upływem czasu były modyfikowane. Aktualnie Kościół Rzymsko Katolicki opublikował posoborowy katechizm (opracowany po Soborze Powszechnym Watykańskim II) aprobowany przez Jana Pawła II 11 października 1992 r.
Panowie Piotr Andryszczak i Włodzimierz Bednarski skrzętnie posługują się wypowiedziami z najnowszego katechizmu, który nie pokazuje już tego jak bardzo różni się od opracowań wcześniejszych i jak bardzo starają się ukryć Prawdę. Prawdę o pokrętnej interpretacji KRK dotyczącą Dekalogu Biblijnego. Największą bolączką tych panów jest fakt, że adwentyści bronią Prawdy. Szczególną zajadliwość skierowali do tych, którzy demaskują manipulację dokonaną na Dekalogu przez Kościół Rzymsko Katolicki a głównie do czwartego przykazania Dekalogu nakazującego przestrzeganie Sabatu – siódmego dnia tygodnia czyli soboty. Nic dziwnego, że Włodzimierz Bednarski podjął próbę manipulacji pracy naukowej Samuelle Bacchiocchi „Od soboty do niedzieli” (Wydawnictwo „Znaki Czasu”), którą obronił autor w obecności czterdziestu teologów katolickich.[2]
Nie da się „zamieść pod dywan” faktu, że siódmym dniem tygodnia jest sobota i ukryć tego co napisali na ten temat katoliccy publicyści nieco wcześniej. Nie da się także nie zauważać tego, że niezbitym dowodem tego, że sobota jest siódmym dniem tygodnia jest naród żydowski, który poprzez wszystkie wieki aż po dzień dzisiejszy uznaje sobotę jako biblijny dzień odpoczynku zgodnie z tym co powiedział i własnym „palcem” napisał sam Stwórca na tablicach kamiennych:
„2 Mojż.20: 8 – 11 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.”
Kluczowa prawda Pisma Świętego dotycząca Szabatu
To nie pierwszy dzień tygodnia, lecz siódmy czyli SOBOTĘ pobłogosławił Bóg, podczas Dzieła Stwarzania, poświęcił ją i uczynił Szabat świętym.
1 Mojż. (Genesis) 2:1-3 Tak zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp. I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.
Szabat to trzecie czy czwarte przykazanie Dekalogu?
Dekalog w Tradycji Kościoła[3]
2066 Podział i numeracja przykazań ulegały zmianom w ciągu wieków. Niniejszy Katechizm przyjmuje podział przykazań ustalony przez św. Augustyna, tradycyjnie stosowany w Kościele katolickim. Jest to także podział przyjęty przez luterańskie wyznania wiary. Ojcowie greccy dokonali nieco innego podziału, który zachował się w Kościołach prawosławnych i we wspólnotach reformowanych.
Podział Dekalogu
| HELLENISTYCZNY | PALESTYŃSKI | AUGUSTIAŃSKI |
| I. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie | I. Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł… | I. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby… |
| II. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu… | II. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby… | II. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy |
| III. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, | III. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, | III. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić |
| IV. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić | IV. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić | IV. Czcij ojca twego i matkę twoją |
| V. Czcij ojca twego i matkę twoją | V. Czcij ojca twego i matkę twoją | V. Nie będziesz zabijał |
| VI. Nie będziesz zabijał | VI. Nie będziesz zabijał | VI. Nie będziesz cudzołożył |
| VII. Nie będziesz cudzołożył | VII. Nie będziesz cudzołożył | VII. Nie będziesz kradł |
| VIII. Nie będziesz kradł | VIII. Nie będziesz kradł | VIII. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa |
| IX. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa | IX. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa | IX. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego |
| X. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego. Nie będziesz pożądał domu bliźniego | X. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego. Nie będziesz pożądał domu bliźniego | X. Nie będziesz pożądał domu bliźniego |
Porównajmy jednak Augustiański podział Dekalogu z podziałem Hellenistycznym i Palestyńskim.
Zarówno w podziale Hellenistycznym jak i Palestyńskim szabat jest czwartym przykazaniem Dekalogu i taki podział uznawał Kościół Rzymsko Katolicki w katechizmach przed soborowych, choć i w wielu publikacjach współczesnych nadal szabat wymieniany jest jako czwarte przykazanie Dekalogu. Podział Augustiański stwarza trudną do wyjaśnienia implikację, gdyż w podziale tym pominięto drugie przykazanie Dekalogu, „zakazujące czczenie obrazów i posągów”. Usunięcie przykazania drugiego było powodem podzielenia przykazania dziesiątego na dwa odrębne przykazania. Ks. Profesor Franciszek Spirago rozbrajająco przyznaje, że „…dziesiąte przykazanie Boże rozdzielił na dwa osobne przykazania…” Autor ten w „Katol. Katechizmie Ludowym” przyznaje też, że „Nakaz święcenia sabatu przemienia Kościół na nakaz święcenia niedzieli.” W tym samym katechizmie autor pisze, że „Orygenes twierdzi, że na jednej tablicy było 4 przykazań: 1) Cześć jedynego Boga; 2)zakaz czczenia obrazów; 3)zakaz znieważania imienia Boskiego; 4) nakaz święcenia szabatu.” „Ogólnie przyjęty jest podział św. Augustyna na 3 i 7, jak jest w katechizmach.” [4]
Szabat – to czwarte przykazanie DEKALOGU
Starożytny historyk żydowski Józef Flawiusz w „Dawnych Dziejach Izraela” napisał: „(4)…nie uszło ich uwagi ani jedno z owych dziesięciu słów, które Mojżesz zapisał na dwóch tablicach. Słów tych nie wolno nam powtórzyć dokładnie, ale podam ich ogólną treść. (5) Pierwsze słowo poucza nas, że Bóg jest jeden i że tylko Jemu należy oddawać cześć. Drugie zabrania nam czynić wizerunków jakichkolwiek żywych stworzeń dla oddawania im czci. Trzecie nakazuje, byśmy nigdy nie przysięgali na Boga w błahej sprawie, czwarte – byśmy święcili każdy siódmy dzień powstrzymując się od wszelkiej pracy, piąte – byśmy szanowali rodziców, szóste zabrania nam morderstwa, siódme – cudzołóstwa, ósme kradzieży, dziewiąte – dawania fałszywego świadectwa, a dziesiąte nakazuje, byśmy nie pożądali żadnej rzeczy, która należy do innego człowieka.”[5]
Współczesne Judaistyczne Stowarzyszenie „Pardes” w książce „Dziesięć Przykazań” potwierdza, że Szabat to czwarte przykazanie Dekalogu.[6]
Dwight Moody, jeden z największych chrześcijańskich ewangelistów wyrzekł słowa, na które protestanci powinni zwrócić uwagę:
„Jestem szczerze przekonany, że przykazanie sobotnie obowiązuje dzisiaj tak samo, jak kiedykolwiek przedtem. Rozmawiałem z ludźmi, którzy twierdzili, że zostało zniesione. Nikt jednak nie był w stanie wskazać miejsca w Biblii, gdzie Bóg by je odwołał. Kiedy Chrystus był na ziemi nie uczynił niczego, aby je usunąć. Nadał mu właściwe miejsce i uwolnił z ciężarów, które nałożyli nań uczeni w Piśmie i faryzeusze. Powiedział 'Sabat został uczyniony dla człowieka, nie człowiek dla sabatu’. Przykazanie to jest wciąż tak samo pożyteczne i konieczne dla współczesnego człowieka, a nawet bardziej, ponieważ żyjemy w pełnym pośpiechu wieku. Sabat znany był w Raju i od tego czasu wciąż obowiązuje. IV przykazanie zaczyna się od słowa 'Pamiętaj’, co wskazuje, że sabat istniał już, gdy Bóg zapisał to prawo na tablicach kamiennych na Synaju. Jak więc człowiek może twierdzić, że to jedno przykazanie zostało odrzucone, jednocześnie przyznając, że pozostałych dziewięć wciąż obowiązuje?!”[7]
Szabat jako czwarte przykazanie Dekalogu potwierdza także ks. Wincenty Zaleski w „Nauka Boża Dekalog” W rozdziale wstępnym „Wiadomości Ogólne o Dekalogu” podaje:[8]
„A oto proponowany przez wielu pierwotny tekst Dekalogu:
- Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
- Nie będziesz czynił żadnego obraz Boga.
- Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, nadaremno.
- Pamiętaj abyś dzień sobotni święcił.
- Czcij ojca twego i matką twoją.
- Nie będziesz zabijał.
- Nie będziesz cudzołożył.
- Nie będziesz kradzieży czynił.
- Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.
- Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego.
Rozbrajającą wypowiedź dotyczącą Sabatu podaje ks. Franciszek Spirago w cytowanym wcześniej Katolickim Katechizmie Ludowym:
„Jeśli protestancki twierdzą, że uznają tylko biblię, to święcąc niedzielę, zaprzeczają temu, gdyż w Biblii niema wcale mowy o święceniu niedzieli tylko o święceniu szabatu.” Część I str.47
Dlaczego Niedziela?
Choć w starszych katechizmach i materiałach źródłowych, Kościół Rzymsko Katolicki wprost przyznawał się do zmian dokonanych w Dekalogu, to obecnie skrzętnie stara się ukryć tą niewygodną Prawdę. Jak do tego doszło?
Duży wpływ na kształtowanie myśli teologicznej starożytnego chrześcijaństwa pierwszych trzech wieków miał Rzym, na terenach którego jak wskazuje sama nazwa wyłonił się Kościół RZYMSKO Katolicki. Zastanawiające jest to Dlaczego nie Jerozolimski gdzie działał Pan Jezus lub też Antiocheński gdzie po raz pierwszy nazwano wyznawców Chrystusa „chrześcijanami”? Także w Efezie istniał już silny zbór wyznawców Chrystus. Dobrze pamiętamy, że apostoł Paweł wezwał biskupów z Efezu do Miletu, skąd miał odpłynąć do Jerozolimy na Zielone Święta.
Podróż apostoła Pawła do Rzymu miała miejsce po tym gdy odwołał się do cesarza i tam w Rzymie został uwięziony, tam też zginął męczeńską śmiercią. Zanim z niewielkiej grupki chrześcijan jaka powstała w Rzymie wyłonił się większy Zbór, to musimy zdać sobie sprawę z faktu, że w międzyczasie upłynęło wiele czasu i wiele wydarzeń miało miejsce.[9]
Męczeństwo Apostoła Pawła w Rzymie miało miejsce około roku 67. [10] Zanim wydany został Edykt Tolerancyjny tzw. „Edykt Mediolański” w roku 313, który był „zielonym światłem” dla chrześcijan, wyznawcy Chrystusa doświadczyli trudny okres krwawych prześladowań w państwie Rzymskim zwłaszcza za panowania cesarzy Domicjana a później Dioklecjana.
Po zburzeniu Jerozolimy, która stawiała silny opór wojskom rzymskim w roku 70 n.e. a niedługo potem powstanie Bar-Kochby nie nastrajały cesarzy rzymskich a również Rzymian pozytywnie do narodu żydowskiego i „żydowskiego szabatu” Także problemy judaizujących wyznawców Chrystusa miały niewątpliwie duży wpływ na kształtowanie się teologii i ich stosunku do czwartego przykazania Dekalogu to jest soboty.[11]
Jednak kluczowym wydarzeniem jakie miało miejsce za panowania Konstantyna Wielkiego, był w roku 321 edykt nakazujący powstrzymywanie się od pracy w niedzielę.
Konstantyn Wielki, którego rodzina czciła bożka słońca zwanego Sol Invictus, gdy zaczął przewodzić soborom chrześcijańskim, wywyższył specjalnym edyktem pogańskie święto słońca – niedzielę:
„W czcigodny dzień Słońca [venerabilis dies Solis], niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywają, zaś wszystkie sklepy i warsztaty niech będą pozamykane.”[12]
Prof. Aleksander Krawczuk trafnie zauważył:
„Można rzec bez przesady, że edykt Konstantyna obowiązuje w większości krajów świata aż po dzień dzisiejszy; ów bowiem ’ dies Solis’ to oczywiście nasza niedziela.”[13]
Do kultu słonecznego wciąż nawiązuje nazwa niedzieli w niektórych językach (np. ang. Sunday, niem. Sonntag). W pierwszych wiekach chrześcijanie święcili siódmy dzień tygodnia – sobotę, zgodnie z IV przykazaniem Bożym (Wyj.20:8-11). Z czasem wielu z nich zaprzestało tego (zwłaszcza w Rzymie), ale nie ze względów teologicznych, lecz aby uniknąć prześladowań skierowanych przeciw Żydom, którzy byli znani ze święcenia sabatu, dlatego też Rzymianie mylili z nimi chrześcijan. Drugą przyczyną była popularność dnia słońca wśród pogan, których Kościół chciał za wszelką cenę pozyskać.
Jeszcze jednak w V wieku historyk chrześcijański napisał:
„Mimo, że wszystkie kościoły na całym świecie mają nabożeństwo co tydzień w sabat, to chrześcijanie w Aleksandrii i Rzymie, na podstawie jakiejś starodawnej tradycji, zaprzestali tego.[14]
Małym krokami ale skutecznie wprowadzano w życie dekret niedzielny Konstantyna w Rzymie. Kościół Rzymsko Katolicki dość długo miał problem z tymi, którzy nadal zachowywali Szabat – Sobotę, (siódmy dzień tygodnia) skoro sprawę tą poruszano jeszcze na Soborze Florenckim.
W książce „Nauka Boża Dekalog” ksiądz Wincenty Zalewski pisze:
„…Lecz dopiero w VIII wieku sobota staje się dniem powszednim dniem pracy, a jedynie niedziela dniem spoczynku. Wreszcie Sobór Florencki w r.1441 wydał formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego (Denz. 712). Jak więc widzimy, sobota jako dzień święty długo jeszcze w Kościele cieszyła się uprzywilejowanym miejscem.”[15]
Niedziela znakiem władzy Kościoła Rzymsko Katolickiego
„Niedziela jest znakiem naszej władzy… Kościół jest ponad Biblią, a dowodem tego jest zmiana święcenia sabatu.”[16]
„To Kościół Katolicki przeniósł dzień odpoczynku na niedzielę… Dlatego święcenie niedzieli przez protestantów jest hołdem, jaki mimowolnie oddają autorytetowi tego Kościoła.”[17]
Jak widzimy zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, jest tylko pretekstem do tego aby ukryć prawdziwy powód wprowadzenia niedzieli w miejsce biblijnego sabatu.
Lecz w świetle nauk biblijnych niedziela jest znakiem odstępstwa. Tak jak Wieża Babel jest znakiem nieposłuszeństwa po potopie. Tak Niedziela jest znakiem nieposłuszeństwa przed powtórnym przyjściem Jezusa Chrystusa.
Sobota znakiem Ludu Bożego
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego uznaje biblijny dzień odpoczynku SZABAT – siódmy dzień tygodnia sobotę zgodnie z czwartym przykazaniem Dekalogu (wg podziału palestyńskiego). Dzień ten zachowywali Patriarchowie, Prorocy, Apostołowie i sam Jezus Chrystus.
Jezus jest Panem Sabatu i dzień ten jest Znakiem Ludu Bożego.
Ezechiela 20:20 – Święćcie moje sabaty i niech będą znakiem między mną a wami, aby wiedziano, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem!
Wybierz więc komu chcesz być posłuszny, Bogu czy nakazom ludzkim?
Niemalże cały świat chrześcijański nie chce pamiętać i po prostu zapomniał słowa boskiego autorytetu, które Bóg umieścił przed czwartym przykazaniem Dekalogu, które nakazuje uświęcenie Dnia Sobotniego. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego przypomina o tym.
Stanisław Niedziński
[1] Włodzimierz Bednarski http://bednarski.apologetyka.info/
[2] Samuelle Bacchiocchi graduowany na Pontifical Gregorian University(1974), Andrews University, Newbold College of Higher Education. Praca autora posiada recenzję Vincenzo Monachino, S.J. Dziekana Wydziału Historii Kościoła Gregoriańskiego Uniwersytetu Papieskiego.
[3] Katechizm Kościoła Katolickiego (Pallotinum) str. 486
[4] Katol. Katechizm Ludowy Ks. Fr. Spirago (część druga) str.78-79
Patrz też: http://www.apologetyka.katolik.pl/blog/262-zamyslenia/1367-symetria-dekalogu
[5] „Dawne Dzieje Izraela” Księgarnia Św. Wojciecha MCMLXII Józef Flawiusz Księga trzecia, V, 4-6 (86-94) str. 190
„Josephus” Complete Works Kregel Piblications Grand Rapids, Michigan 49501 p.70-71
[6] „Dziesięć Przykazań” Tora Pardes str.80 Kraków 2009 www.pardes.pl
[7] Dwight L. Moody, Weighted and Wanting, Chicago: Revell, 1898, s. 46-47.
[8] ks. Wincenty Zaleski w „Nauka Boża Dekalog” str. 11
[9] List Apostoła Pawła do Rzymian czytaj rozdział 16.
[10] Historia Kościoła Katolickiego tom 1 str.281 (ATK Warszawa 1986)
[11] Dz.Ap. rozdział 15
[12] Kodeks Justyniana, III, 12:3; cyt. w: Philip Schaff, History of the Christian Church, Grand Rapids, Michigan: Eerdmans, 1910, t. 3, s. 380, przypis 1
[13] Aleksander Krawczuk, Konstantyn Wielki, Warszawa, 1970, s. 190.
[14] Sokrates Scholastyk, History of the Church, księga 5:22, w: Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, t. 2, s. 130-134; polskie tłum.: Historia Ko class=”c17″>ścioła, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, s. 430.
[15] Nauka Boża Dekalog str.201
[16] The Catholic Record, 1 wrzesień (1923).
[17] Louis Gaston de Segur, Plain Talk About the Protestantism of Today, Boston: Patric Donahoe, 1868, s. 225.
