Przeciwstawne teorie

14 grudnia 2012 • przez Adwentyści Poznań • w Artykuły

Uświęcenie, o którym mówi Biblia dotyczy całej istoty człowieka – jego ducha, duszy i ciała. W tym leży prawdziwe pojęcie całkowitego uświęcenia. Paweł modlił się, aby zbór w Tesalonice mógł cieszyć się tym wielkim błogosławieństwem. „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa” 1Tes 5, 23. Wśród chrześcijan istnieje teoria uświęcenia, która jest fałszywa sama w sobie i niebezpieczna w oddziaływaniu.

W wielu przypadkach Ci, którzy wyznają, że są uświęceni, nie posiadają prawdziwego zrozumienia w tym temacie. Ich uświęcenie polega na uwielbianiu słów i dobrych chęci. Ci, którzy rzeczywiście szukają doskonałego chrześcijańskiego charakteru nigdy nie dopuszczają myśli, że są bezgrzeszni. Ich życie może być nienaganne, mogą być reprezentantami prawdy, którą przyjęli; lecz im bardziej będą ćwiczyć swoje umysły i zastanawiać się nad charakterem Chrystusa, tym wyraźniej zobaczą Jego nieskazitelną doskonałość i tym jaśniej zobaczą swoje własne braki. Jeśli ktoś stwierdza, że jest uświęcony, daje tym wystarczający dowód, że daleko mu do świętości. Nie potrafi dostrzec swej własnej słabości i nędzy. Patrzy na siebie z myślą, że odbija obraz Chrystusa, nie zdając sobie sprawy, że nie ma prawdziwej znajomości Jezusa. Im większa odległość pomiędzy nim a Zbawicielem, tym sprawiedliwszy wydaje się być w swych własnych oczach. Gdy ze skruchą i pokornym zaufaniem rozmyślamy o Jezusie, którego przebiły nasze grzechy, a nasze winy go przygniotły, możemy nauczyć się chodzenia Jego śladami. Przez patrzenie na Niego zaczynamy się zmieniać na Jego, Boże podobieństwo. A gdy to się w nas dokona, nie przypiszemy sobie własnej sprawiedliwości, lecz wywyższymy Jezusa, polecając nasze bezradne dusze Jego zasługom.

Jezus nauczał, że najwyższy rodzaj religii przejawia się w cichy, nie rzucający się w oczach sposób. Czyny miłosierdzia spełniane dyskretnie, nie na pokaz są wyrazem zrozumienia religii Jezusa. Jezus nie odnosi się z aprobatą do zewnętrznego manifestowania swojej pobożności.

Nieskalane motywy uświęcają czyny. Prawdziwe uświęcenie jest w całkowitej zgodności z wolą Bożą.

fragment z książki Ellen White pt.: Uświęcone życie.