Blog

Uświęcone życie – część 3

28 czerwca 2013 • przez • w Artykuły

PANOWANIE NAD SOBĄ WARUNKIEM UŚWIĘCENIA

Prorok Daniel posiadał szlachetny charakter. Był on wyraźnym dowodem kim mogą stać się ludzie, gdy będą złączeni z Bogiem mądrości. Krótkie prześledzenie jego życia doda zachęty tym, którzy będą poddani próbom i pokusom.

Znamy historie uprowadzenia Daniela i jego przyjaciół do niewoli w Babilonie. Młodzieńcy, w szkole dyscypliny, w której się znaleźli, byli dopuszczeni nie tylko do królewskiego pałacu, lecz także zarządzono, ze mają jeść pokarmy i pić wino pochodzące z królewskiego stołu. Król uważał, że nie tylko okazał im wielki honor, lecz także, że zapewnił im lepsze warunki do fizycznego i umysłowego rozwoju.

Daniel został poddany poważnej próbie. Czy powinien trzymać się nauki ojców w kwestii czystości pokarmów, obrazić w ten sposób króla i prawdopodobnie stracić nie tylko pozycję, ale i życie, czy też powinien nie zważać na przykazanie Pana i zapewnić sobie względy króla, otwierając drogę do wielkich intelektualnych osiągnięć i najbardziej schlebiających, światowych perspektyw? Nie wahał się długo. Zdecydował się trwać nieporuszenie w swej uczciwości – niech się stanie, co ma się stać. „Daniel postanowił nie kalać się potrawami ze stołu królewskiego, ani winem, które król pijał” (Dan. 1, 8).

Wśród zdeklarowanych chrześcijan jest wielu uważających Daniela za zbyt drobiazgowego i sfanatyzowanego. Według nich sprawa tego, co się je lub pije nie jest aż tak istotna, aby poświęcać jej tak dobrze zapowiadające się perspektywy. Ci, którzy tak myślą stwierdzą w dniu sądu, że odwrócili się od wyraźnych Bożych wymagań i stworzyli własne standardy co jest dobre, a co złe. Stwierdzą, że to, co uważali za nieistotne w oczach Bożych ma wielkie znaczenie. Wymagania Boże powinny być przestrzegane ze czcią. Ci, którzy akceptują i wypełniają jedno z Jego przykazań, ponieważ jest im wygodnie, podczas gdy odrzucają inne, gdyż jego przestrzeganie wymaga poświęcenia, obniżają normy tego co prawe i przez swój przykład prowadzą innych do bagatelizowania świętego prawa Bożego. „Tak powiedział Pan” – powinno być naszą zasadą we wszystkich rzeczach.

Daniel był poddany najniebezpieczniejszym pokusom mogącymi zagrażać dzisiejszej młodzieży. Jednak był wierny religijnym wskazówkom, których nauczył się we wcześniejszych latach. Był poddany wpływom obliczonym na to, aby powalić tych, którzy się chwieją w wierności co do zasad. Jednakże Słowo Boże stwierdza, że miał nienaganny charakter. Daniel nie ważył się ufać własnym siłom moralnym. Modlitwa była dla niego koniecznością. Boga uczynił swoją mocą, a bojaźń Boża była stale przed nim we wszystkich poczynaniach jego życia. Posiadał łaskę autentycznej skromności. Był szczery, niezachwiany i szlachetny. Starał się żyć ze wszystkimi w pokoju, będąc jednocześnie nieugiętym jak wyniosły cedr, gdy w grę wchodziła wierność zasadom. Tym, którzy byli jego zwierzchnikami okazywał szacunek i posłuszeństwo w tym wszystkim, co nie stało w kolizji z lojalnością wobec Boga. Jednocześnie Daniel miał takie silne poczucie wymagań Bożych, że żądania ziemskich władców traktował drugorzędnie. Charakter Daniela ukazuje światu dobitny przykład tego, co Boża łaska może uczynić z człowiekiem upadłym z natury i zepsutym przez grzech. Sprawozdanie o jego szlachetnym życiu pełnym poświęcenia jest zachętą dla naszej pospolitej natury. Stąd możemy czerpać wzmocnienie do stanowczego odpierania pokus, w poczuciu skromności, trwaniu przy prawdzie podczas najsroższych prób.

Daniel mógł uważać za uzasadnione odstąpienie od ścisłych zasad. Aszpenaz, jak wielu ludzi obecnie,uważał, że skromna dieta będzie przyczyną słabości, chorowitego wyglądu i utraty sił fizycznych. Wg niego, wykwintne pożywienie ze stołu królewskiego miało dać im świeżość i urodę oraz wzmocnienie tężyzny psychicznej i fizycznej. Daniel poprosił, aby kwestię tę rozwiązała dziesięciodniowa próba – młodzieńcom hebrajskim pozwolono spożywać płody ziemi w ciągu tego krótkiego okresu, natomiast ich towarzysze mieli korzystać z królewskich przysmaków. Ostatecznie przyjęto ich próbę. Daniel poczuł się wtedy pełen zwycięstwa. Chociaż był młody, zdawał sobie sprawę ze zgubnych skutków picia wina i luksusowego życia na fizyczne i umysłowe zdrowie. Pod koniec dziesięciu dni rezultaty okazały się całkiem odmienne od przypuszczeń Aszpenaza. Młodzieńcy kierujący się wstrzemięźliwością mieli wyraźną przewagę nad swymi towarzyszami pobłażającymi apetytom, nie tylko w osobistym wyglądzie, ale i w fizycznej aktywności oraz umysłowych zdolnościach. W wyniku tej próby Danielowi i jego przyjaciołom pozwolono stosować dietę wegańską w ciągu całego okresu przygotowania ich do pełnienia obowiązków w królestwie.

Pan z aprobatą spoglądał na nieugiętość i samozaparcie młodzieńców hebrajskich. Jego błogosławieństwo towarzyszyło im. Po upływie trzech lat przygotowań, gdy król sprawdzał ich zdolności i wiadomości, nie znalazł się wśród nich wszystkich taki, jak Daniel, Ananiasz, Miszael i Azariasz. I tak poszli na służbę do króla. W każdej zaś sprawie, która wymagała mądrości i wyrozumienia, o którą pytał ich król. stwierdzał, że przewyższają dziesięciokrotnie wszystkich wróżbitów i magów, którzy byli w całym jego królestwie.

Życie Daniela jest natchnioną ilustracją tego, co stanowi uświęcony charakter. Przedstawia sobą lekcję dla wszystkich, a szczególnie dla młodych. Postępowanie ściśle z wymogami Bożymi przynosi błogosławieństwo dla zdrowia, ciała i umysłu. Aby osiągnąć najwyższy poziom moralnych i intelektualnych zdolności, należy szukać mądrości i siły pochodzących od Boga i zachowywać ścisłą wstrzemięźliwość we wszystkich zwyczajach życia. Doświadczenie Daniela i jego przyjaciół jest przykładem triumfu zasad nad pokusą pobłażania apetytowi. Widzimy, jak poprzez religijne zasady młodzi ludzie mogą zwyciężać nad pożądliwościami ciała i pozostać wiernymi Bożemu prawu, nawet jeśli to wymaga wielkich ofiar. Co by się stało, gdyby Daniel i jego towarzysze poszli na kompromis z pogańskimi dostojnikami i ugięli się pod presją okoliczności, jedząc i pijąc według zwyczajów Babilończyków? Ten jeden jedyny przypadek odejścia od zasad osłabiłby ich poczucie prawości i wstrętu do zła. Pobłażanie apetytowi sprawiłoby utratę sił fizycznych, jasności intelektu i mocy ducha. Jeden nierozważny krok doprowadziłby prawdopodobnie do następnych, aż do zerwania łączności z niebem i pogrążenia się w pokusach. Bóg powiedział: „tych, którzy mnie czczą i Ja uczczę” (1 Sam. 2, 30). Podczas gdy Daniel uchwycił się Boga z niezachwianą nadzieją, Duch proroczej mocy spłynął na niego. W czasie, kiedy Babilończycy przygotowywali go do służby w pałacu, Bóg uczył Daniela, jak odczytywać tajemnice przyszłości i jak przekazać je przyszłym pokoleniom za pomocą symboli i porównań – cudowne rzeczy, które nadejdą w ostatnich dniach.

I dziś Pan chce użyć nas jak użył kiedyś Daniela. Przez E. White dał swojemu ludowi wskazówki jak przygotować się na wylanie Jego Ducha – dał zasady zdrowia i prosi, abyśmy zaczęli jeść i pić na chwałę Bożą. Od umiejętności panowania nad apetytem ma zacząć się prawdziwa reforma życia. Trwające od 1844 roku oczyszczenie świątyni w niebie jest ściśle związane z oczyszczeniem ludu Bożego na ziemi. Świątynia w niebie zostanie oczyszczona, gdy Ci, których Pan przeznaczył do zbawienia oczyszczą swoje ciało, ducha i duszę od wszystkiego co je zanieczyszcza.

Opracowanie na podstawie książki E. White „Uświęcone życie”

0 Comments

Polub nas na Facebooku

Wtorki z Biblią

Poselstwo trzeciego anioła

Poselstwo trzeciego anioła

Życie ma sens

Życie ma sens